ΓΙΟΡΤΗ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Τη γιορτή Χριστουγένων είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν χθές στις 11,00 π.μ, οι γονείς που παραβρέθηκαν στο σχολείο αλλά και οι μαθητές των μεγάλων τάξεων (τετάρτη πέμπτη και έκτη).
Μια γιορτή που οι μικρές τάξεις μας θύμισαν όλα τα κατά τόπους έθιμα των Χριστουγέννων, μας τραγούδησαν και με το κλίμα που δημιούργησαν στο τέλος, η συμμετοχή των μεγάλων τάξεων αλλά και των γονιών στο τραγούδι ήταν καθολική.
Ευχαριστούμε τους δασκάλους και τα παιδιά για τις ωραίες αυτές στιγμες που μας χάρισαν.

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ

ΑΗ ΒΑΣΙΛΗΔΕΣ...

Τα παιδιά του 26ου ντύθηκαν στα κόκκινα και μοίρασαν δώρα σε οικογένειες ανέργων.

Συγχαρητήρια σε όλες τις οικογένειες του σχολείου μας που δείχνουν την αγάπη τους στο κάλεσμα των ημερών!

 Συγχαρητήρια και στους Δασκάλους τους!

Όλοι αυτοί οι άνθρωποι, μέσω του  Συλλόγου γονέων που έκανε τη διανομή, στέλνουν στους μαθητές και στις οικογένειές τους  ένα μεγάλο ευχαριστώ!

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Καλά Χριστούγεννα και ευτυχισμένο το νέο έτος σε όλους τους μαθητές, γονείς, όπως και τους Δασκάλους του Σχολείου μας.
Σας ευχαριστούμε πολύ επίσης, για τις ετήσιες συνδρομές σας, που δείχνουν την εμπιστοσύνη σας για το έργο που επιτελεί ο Σύλλογος γονέων.
Από αύριο Παρασκευή, θα διατεθούν στα παιδιά και τα ημερολόγια του 2014.
Το κόστος των ημερολογίων ανέρχεται στα 2 € . Τα 0,50 € είναι ενίσχυση του ταμείου των τάξεων των μαθητών.
Η λογική της ενίσχυσης αυτής, είναι να μπορέσουν τα παιδιά, δημοκρατικά, να κάνουν κάτι συνολικά για το καλό τους, που θα το αποφασίσουν μόνοι τους.


 

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, ΑΓΑΠΗ, ΕΙΡΗΝΗ, ΕΥΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ.

ΤΕΤΡΑΘΛΟΝ ITF ΣΤΗ ΒΕΡΟΙΑ.

ΣΥΝΟΛΙΚΑ Η ΟΜΑΔΑ ΤΗΣ ΛΑΡΙΣΑΣ  ΜΕ ΤΟΝ Α.Σ.ΛΕΟΝΤΟΚΑΡΔΟ ΠΗΡΕ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ΘΕΣΗ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΤΑΚΤΩΝΤΑΣ..

11 ΧΡΥΣΑ
18 ΑΡΓΥΡΑ
11 ΧΑΛΚΙΝΑ ΜΕΤΑΛΛΙΑ

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ ΤΟΥΣ ΓΙΑΝΝΗ ΚΟΤΟΥΜΠΑ.

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΤΕΤΡΑΘΛΟΝ IΤF 14-12-2013 ..ΚΑΙ ΜΕΤΑΛΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΛΑΡΙΣΑ ΑΠΟ ΤΟ 26ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ.

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΤΕΤΡΑΘΛΟΝ IΤF 14-12-2013.

  ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΦΙΛΙΠΠΕΙΟ ΚΛΕΙΣΤΟ ΤΗΣ ΒΕΡΟΙΑΣ, ΑΚΟΥΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΘΛΗΤΕΣ ΤΟΥ Α.Σ. ΛΕΟΝΤΟΚΑΡΔΟΥ ΕΚΟΦΑΝΤΙΚΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΛΑΡΙΣΑ.
ΤΟΣΟ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΤΑΛΛΙΑ ΟΣΟ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΘΛΗΤΕΣ.

 

 ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΓΙΑ ΤΟ 26ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΛΑΡΙΣΑΣ ΠΟΥ ΜΕ ΔΥΟ ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ, ΕΚΕΙΝΕΣ ΤΟΥ ΝΕΣΤΟΡΑ ΜΠΗΤΟΥ (ΧΑΛΚΙΝΟ ΜΕΤΑΛΛΙΟ) ΚΑΙ ΑΓΓΕΛΟΥ ΒΑΓΕΝΑ (ΧΡΥΣΟ ΜΕΤΑΛΛΙΟ) ΣΤΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΠΑΙΔΩΝ 2002-2003 ΑΠΟ 30-35 ΚΙΛΑ, ΗΡΘΑΝ ΓΙΑ ΤΗ ΛΑΡΙΣΑ ΚΑΙ ΔΥΟ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΜΕΤΑΛΛΙΑ.
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΤΕΤΟΙΑ.
 ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥΣ ΠΟΥ ΠΑΙΖΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ, ΥΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΟΔΗΓΙΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ ΤΟΥΣ ΓΙΑΝΝΗ ΚΟΤΟΥΜΠΑ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΧΘΕΣ.

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ

 

Αγαπητοί Γονείς και Κηδεμόνες
Ο Σύλλογος Διδασκόντων και ο Σύλλογος Γονέων και  Κηδεμόνων του 26ου Δημοτικού Σχολείου Λάρισας, στα πλαίσια των κοινωνικών δραστηριοτήτων τους, συγκεντρώνει τρόφιμα (όσπρια, ζυμαρικά, φρυγανιές, κονσέρβες, λάδι, γάλατα, μπισκότα ......) τα οποία θα δοθούν σε οικογένειες-άτομα που αντιμετωπίζουν οικονομικά, κοινωνικά και άλλα προβλήματα. Η συγκέντρωση των τροφίμων μπορεί να γίνει στο σχολείο μας έως και την Τρίτη 17 Δεκεμβρίου 2013.
Σας ευχαριστούμε
Η Διεύθυνση, ο Σύλλογος Διδασκόντων και ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του 26ου Δημοτικού Σχολείου Λάρισας.

Τι κάνουμε όταν τα παιδιά δεν τρώνε το φαγητό τους;

 

Η πιο συχνή ίσως τεχνική που εφαρμόζουν οι γονείς προκειμένου το παιδί να δοκιμάσει κάτι νέο ή κάτι που δηλώνει ότι δεν του αρέσει είναι να του δώσουν κάποιο δώρο εάν φάει ή αντιθέτως να θέσουν κάποια τιμωρία εάν δεν φάει.

Μην πιέζετε τα παιδιά να φάνε κάτι που δεν θέλουν


 Η πίεση για κατανάλωση είναι μία από τις συνήθεις πρακτικές που εφαρμόζουν οι γονείς ειδικά στα «ολιγόφαγα» παιδιά. Παρόλο που η πίεση μπορεί να έχει ένα άμεσο αποτέλεσμα σύμφωνο με την αρχική επιθυμία των γονιών, δηλαδή να φάει το παιδί, μακροχρονίως έχει μάλλον αντίθετα αποτελέσματα. Δεν είναι τυχαίο ότι οι περισσότερες τροφικές απέχθειες που αναφέρουν οι ενήλικες αφορούν τρόφιμα τα οποία πιέστηκαν μικροί να καταναλώσουν. Σε τέτοιες περιπτώσεις, ενδείκνυται η ενίσχυση του παιδιού απλώς να δοκιμάσει, η έμφαση στο ότι είναι νόστιμο, η δοκιμή του φαγητού από το γονιό μέσα από το ίδιο το πιάτο του παιδιού, και ο συνδυασμός του τροφίμου με άλλα οικεία και αγαπημένα.

Μην βιάζεστε να του δώσετε άλλες εναλλακτικές επιλογές
Ένα συχνό άγχος των γονέων, και ακόμα περισσότερο των γιαγιάδων, είναι μήπως το παιδί μείνει νηστικό. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, μόλις το παιδί αρνηθεί να φάει κάτι, να έρχεται αμέσως η εναλλακτική επιλογή, η οποία όπως έχει φανεί είναι συνήθως χαμηλότερης θρεπτικής αξίας. Επίσης, το παιδί λαμβάνει τελικά το μήνυμα ότι αν πει όχι στις φακές, θα φάει μακαρόνια, πατάτες ή ομελέτα. Ποιος ο λόγος, λοιπόν, να θελήσει έστω και να δοκιμάσει; Για αυτό, είναι προτιμότερο να φάει όσο θέλει από το φαγητό που υπάρχει για όλους και να συμπληρώσει το γεύμα του με σαλάτα, λίγο τυρί και ψωμί, ενδεχομένως με ένα τοστ ή κάποιο περίσσευμα από φαγητό της προηγούμενης μέρας.

Μην χρησιμοποιείτε το φαγητό ως μέσο επιβράβευσης ή τιμωρίας

Η πιο συχνή ίσως τεχνική που εφαρμόζουν οι γονείς προκειμένου το παιδί να δοκιμάσει κάτι νέο ή κάτι που δηλώνει ότι δεν του αρέσει είναι να του δώσουν κάποιο δώρο εάν φάει ή αντιθέτως να θέσουν κάποια τιμωρία εάν δεν φάει. Η πρακτική αυτή, δυστυχώς, αποδεικνύεται ολέθρια για τις διατροφικές προτιμήσεις των παιδιών. Τα κάνει να θεωρούν ότι το συγκεκριμένο φαγητό κατά κοινή ομολογία δεν πρέπει να είναι νόστιμο! Σκεφτείτε το! Όταν κάτι είναι νόστιμο δεν χρειάζεται να σου δώσει δώρο κανείς για να το φας… Αντιθέτως, οι αγαπημένες τους λιχουδιές είναι αυτές που αντιμετωπίζονται ως «απαγορευμένες», και οι οποίες συνήθως έχουν και το ρόλο του δώρου, αυξάνοντας έτσι ακόμα περισσότερο την επιθυμία για αυτές και μειώνοντας την επιθυμία για το μη αρεστό φαγητό. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή από τη μεριά των γονέων για τον τρόπο που ενισχύουν την κατανάλωση ενός φαγητού, αποφεύγοντας τις φράσεις «εάν φας αυτό, θα φας το άλλο», και να προτιμούν εναλλακτικά πιο ουδέτερες, όπως «πρώτα θα φας αυτό, και μετά το άλλο».

Μην προσαρμόζετε τις διατροφικές συνήθειες της οικογένειας σε αυτές του παιδιού, αλλά σε αυτές της υγιεινής διατροφής

 Το να πάψετε να μαγειρεύετε μια ολόκληρη κατηγορία τροφίμων (π.χ. όσπρια), επειδή δεν αρέσουν στο παιδί, σίγουρα δεν θα το βοηθήσει να μάθει να τα τρώει! Αντιθέτως, όλη η οικογένεια θα πάψει να τρώει το συγκεκριμένο φαγητό, γεγονός που θα επηρεάσει και τις διατροφικές συνήθειες των άλλων μελών της οικογένειας. Άλλωστε, απαραίτητη προϋπόθεση για να καταναλώσει το παιδί ένα τρόφιμο είναι αυτό να υπάρχει στο σπίτι. Και από τις σπουδαιότερες τεχνικές για να μάθει το παιδί να τρώει κάτι που αρχικώς δεν του αρέσει είναι η συνεχής έκθεση με αυτό. Φαίνεται ότι απαιτούνται 10 ή ακόμα και 15 φορές δοκιμής προκειμένου να μάθουν τα παιδιά να τους αρέσει ένα νέο τρόφιμο. Οπότε, μην παραδίδετε τα όπλα γρήγορα, αλλά με ηρεμία και υπομονή φροντίστε να εκτίθεται το παιδί σας σε ποικιλία τροφίμων.

Μαγειρέψτε μαζί...

Όποτε ο χρόνος και οι ρυθμοί της καθημερινότητας σας το επιτρέπουν, μαγειρέψτε μαζί με τα παιδιά σας. Το να συμβάλουν κι εκείνα στην παρασκευή του φαγητού θα βοηθήσει να το δουν με άλλο μάτι! Νιώθοντας περήφανα για αυτή τη συμμετοχή, είναι πιο πιθανό να δοκιμάσουν φαγητό «από τα δικά τους χέρια». Παράλληλα, αξιοποιήστε την ευκαιρία που δίνει η προετοιμασία και το μαγείρεμα για να τους μάθετε τα διαφορετικά τρόφιμα και τη σημασία τους στη διατροφή μας.

Παρουσιάστε το αλλιώς...

Η παρουσίαση του πιάτου παίζει καθοριστικό ρόλο για τα παιδιά. Αφιερώστε λίγο χρόνο σε μια «έξυπνη» παρουσίαση του πιάτου, «κρύψτε» τρόφιμα που δεν τρώει μέσα σε άλλα αγαπημένα ή μαγειρέψτε τα με διαφορετικό τρόπο. Για παράδειγμα, φτιάξτε «φατσούλες» με τα λαχανικά μιας σαλάτας, βάλτε λιωμένα λαχανικά μέσα στο μπιφτέκι ή προσθέστε όσπρια σε μια σαλάτα. Επίσης, δοκιμάστε μια άλλη συνταγή για ένα από τα «ανεπιθύμητα» φαγητά: αφαιρέστε υλικά που μπορεί να έχουν πολύ έντονη γεύση και το απωθούν και αντικαταστήστε τα με άλλα, με τα οποία είναι ήδη εξοικειωμένο.

Δώστε το παράδειγμα...

Μην ξεχνάτε ότι είστε πρότυπο για τα παιδιά σας. Πρέπει πρώτοι εσείς να είστε συνεπείς σε αυτά που τους ζητάτε. Αν για παράδειγμα ο μπαμπάς τρώει διαφορετικό φαγητό, είναι πολύ λογικό το παιδί να θεωρήσει ότι μπορεί να κάνει το ίδιο. Αντίστοιχα, θα ακολουθήσει τη συνήθεια να τρώει μπροστά στην τηλεόραση, να τρώει γρήγορα ή αργά κλπ. Προσπαθήστε να τρώτε όλοι μαζί όσο συχνότερα μπορείτε, και η ώρα του φαγητού να είναι μια ευχάριστη ώρα για τα παιδιά.

Πηγή: ΕΥΖΗΝ (Εθνική δράση Υγείας για τη Ζωή των Νέων) 

Aρνείται να σου πει πώς περνάει στο σχολείο... Τι κάνεις;

Με το που μπαίνει  το παιδί στο σπίτι εμείς θέλουμε να μάθουμε τα «πάντα» για τις ώρες που πέρασε μακριά μας. Και εκείνο απαντά απλώς… «τίποτα». Κάθε μέρα το ίδιο. Και κάπου εκεί αρχίζουμε να νιώθουμε αποκλεισμένοι από τον κόσμο του και να αναρωτιόμαστε μήπως του συνέβη τίποτα κακό και δεν θέλει να μας το πει ή μήπως το κάνει από πείσμα, γιατί το «εγκαταλείψαμε» όλη την ημέρα;
Στην πραγματικότητα, εμείς οι ενήλικες αποδίδουμε στο σχολείο διαφορετική σημασία από τα μικρά. Για μας είναι ένα μέρος στο οποίο το παιδί αποκτά δεξιότητες, μαθαίνει να ζωγραφίζει, να γράφει ή να παίζει εκπαιδευτικά παιγνίδια. Τα μικρά αντιθέτως το θεωρούν ένα χώρο όλο δικό τους, όπου, χωρίς τη μαμά, έρχονται αντιμέτωπα με συνομηλίκους & ξένους και προσπαθούν να καταλάβουν τον πραγματικό εαυτό τους.
Με δυο λόγια, για τα παιδιά δεν έχει τόση σημασία η ζωγραφιά που φτιάχνουν όσο το ότι βρίσκονται με τους φίλους τους. Ωστόσο οι κοινωνικές σχέσεις είναι πολύ κοπιαστικές για αυτά. Έτσι, όταν γυρίζουν στο σπίτι το μόνο που θέλουν είναι να χαλαρώσουν, να μην σκέφτονται τίποτα και ακόμη λιγότερο να διηγηθούν τι έκαναν. Φυσικά, το καθένα συμπεριφέρεται διαφορετικά, ανάλογα με το χαρακτήρα του. Έτσι τα πιο εξωστρεφή συνήθως μιλούν περισσότερο, ενώ τα πιο εσωστρεφή γίνονται ακόμη πιο σιωπηλά. Γενικά πάντως τα όσα τους συμβαίνουν είναι μια πολύ προσωπική τους υπόθεση. Ένας μυστικός χώρος όπου δεν γίνονται δεκτές αναμείξεις και επεμβάσεις. Και εμείς δυσκολευόμαστε πολύ να καταλάβουμε και να δεχτούμε, ότι υπάρχουν πλευρές του μικρού μας που μας είναι άγνωστες.
-Πώς θα το παρακινήσουμε να μας μιλήσει 
Στην πραγματικότητα, όταν βρίσκεται στον παιδικό σταθμό, δεν είναι πια το «παιδάκι μας», αλλά ένα ξεχωριστό άτομο, ενταγμένο σε μια κοινωνία προστατευμένη και ελεγχόμενη, αλλά παρόλα αυτά ξένη προς την οικογένεια. Ένα κοινωνικό πλαίσιο μέσα στο οποίο μόνο του, χωρίς τη μαμά του, συνειδητοποιεί τις ικανότητές του και τα όριά του και, κυρίως, εισέρχεται σε μια ομάδα η οποία, ανάλογα με τις περιστάσεις, το προστατεύει ή το απομονώνει. Γι’ αυτό, αντί να το «ανακρίνετε» για το τι έκανε και το τι έμαθε, καλύτερα να προσπαθείτε να καταλάβετε πώς νιώθει. Ρωτήστε το λοιπόν, χωρίς να απαιτείτε λεπτομερείς περιγραφές,  «Είσαι καλά;», «Πέρασες καλά;». Μην ξεχνάτε ότι αυτές τις οκτώ ώρες που περνά έξω από το σπίτι, έχει πολλές συναισθηματικές εμπειρίες, τις οποίες, όμως, δεν έχει ακόμη την ικανότητα να περιγράψει. Για το παιδί, η ημέρα είναι ένα σύνολο πολλών ξεχωριστών καταστάσεων, οι οποίες, εάν δείξουμε υπομονή, αργά ή γρήγορα θα αναδυθούν στην επιφάνεια.
Εάν το «ταράξετε» στις ερωτήσεις, το μόνο που θα καταφέρετε είναι να το μπλοκάρετε, ενώ εκείνο προσπαθεί να οργανωθεί. Αφήστε το ελεύθερο να εκφράσει τα συναισθήματά του όποτε μπορεί, ακόμη και αρκετές ημέρες αργότερα, όταν θα έχει συνειδητοποιήσει τι έκανε ή τι του συνέβη. Έτσι, χωρίς να του το ζητήσει κανείς, θα το ακούσετε ξαφνικά να λέει «Ξέρεις τι έφτιαξα με την πλαστελίνη;» ή «Ζωγράφισα μια γάτα!». Αυτό συμβαίνει γιατί μόνο τότε θα έχει συνειδητοποιήσει την εμπειρία που βίωσε και θα είναι έτοιμο να θελήσει και να το μοιραστεί μαζί σας. Σε αυτή την ηλικία το σπίτι και ο παιδικός σταθμός αποτελούν δύο εντελώς διαφορετικές πτυχές της ζωής του, για τις οποίες το μικρό δυσκολεύεται να βρει κοινά σημεία. Στα τρία με τέσσερα χρόνια του, ένα παιδάκι ζει ακόμη μόνο στο άμεσο παρόν. Όταν γυρίζει στο σπίτι, το σχολείο είναι «παρελθόν». Επομένως, είναι φυσικό να μην ενδιαφέρεται να μιλήσει γι’ αυτό.
Ένας τρόπος για να καταλάβουμε εάν το παιδί περνά καλά μακριά από το σπίτι είναι να το παρακινούμε να μιλά για τη δασκάλα, για τους συμμαθητές, για τον καλύτερό του φίλο. Έτσι του δίνουμε την ευκαιρία να αναφέρει περιστατικά στα οποία συμμετέχει το ίδιο, χωρίς όμως να εκτίθεται. Για να το βοηθήσετε να αποκαταστήσει τη σχέση του με τον παιδικό σταθμό, παροτρύνετέ το να μιλά γι’ αυτό στο βραδινό φαγητό, όταν είναι μαζεμένη όλη η οικογένεια. Διακριτικά, όμως, ρωτώντας το π.χ. ποιο παιγνίδι του άρεσε περισσότερο ή αν ήταν νόστιμο το φαγητό που έφαγε το μεσημέρι.
-Οι επιφανειακές απαντήσεις 
Τα παιδιά δεν απαντούν πάντα «τίποτα». Καμιά φορά τους ξεφεύγει μια απάντηση του τύπου «με χτύπησαν», βυθίζοντάς μας μέσα σε μια απέραντη αγωνία. Πριν τρέξετε στη δασκάλα, ζητώντας να μάθετε τους λόγους για τους οποίουςκακομεταχειρίστηκαν το παιδί σας, προσπαθήστε να μάθετε εάν αυτό που είπε είναι αλήθεια. Συχνά οι φράσεις έχουν κρυμμένες έννοιες. Για παράδειγμα, φράσεις όπως: «με χτύπησαν», «μου είπαν ότι έχω την πιο μικρή σάκα»,  «με κορόιδεψαν», «η δασκάλα μου είπε ότι η ζωγραφιά μου ήταν πολύ χάλια», μπορεί να σημαίνουν απλώς ότι ένιωθε μειονεκτικά σε σχέση με την ομάδα, που εκείνη την ημέρα δεν το έκανε να νιώθει ότι έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο ή ότι ήταν λυπημένο και επομένως καλό θα ήταν να μάθετε γιατί.
Ωστόσο σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να παρεμβαίνετε για να προστατεύσετε το παιδί σας από τους άλλους (ή να ζητήσετε από τη δασκάλα να το κάνει) ούτε να τρέξετε να του αγοράσετε μια μεγαλύτερη σάκα. Εκείνο που χρειάζεται είναι να ενισχύσετε την αυτοπεποίθηση και την αυτοεκτίμησή του, να το βοηθήσετε να νιώθει λιγότερο αδύναμο μέσα στο πλαίσιο της ομάδας, λέγοντάς του π.χ. «η δική σου σάκα, όμως, έχει πιο πολλά χρώματα» ή «μη στενοχωριέσαι, θα κάνεις και πιο όμορφες ζωγραφιές». Ή ακόμη καλύτερα, ζητήστε του να φέρει την ζωγραφιά στο σπίτι να δείτε και βρείτε την απλώς… θαυμάσια.